Slechthorendheid

Slechthorendheid is een hoorstoornis waarbij het gehoor licht tot zeer ernstig gestoord kan zijn.

Een kind leert de taal en spraak door te luisteren naar zijn omgeving en die te imiteren.
Een slechthorende baby zal niet of veel minder reageren op zijn eigen gebrabbel en op de klanken uit zijn omgeving.
Hij leert de betekenis van geluiden en spraak daardoor niet zo vanzelfsprekend en automatisch als horende leeftijdsgenootjes.

Gevolgen

Als het kind in de eerst levensjaren oorproblemen heeft en aan gehoorverlies lijdt, kan het achterraken in z’n spraak- en taalontwikkeling.

Ook door een klein gehoorverlies kunnen minimale verschillen in klanken van een woord niet goed verstaan worden.
Het niet kunnen onderscheiden van bijvoorbeeld de /m/ en de /n/ en de /b/ en de /p/ (bed/ pet) komen vaak voor.
Doordat het kind dit onderscheid niet goed hoort, zal hij ook moeite hebben met de uitspraak van deze klanken.
Er ontstaan uitspraakproblemen.
Daarnaast blijkt vaak de woordenschat en zinsopbouw minder goed ontwikkeld.
De boodschap van de ander wordt vaak onvoldoende waargenomen.
In combinatie met de slechte(re) verstaanbaarheid heeft dit een moeizamere communicatie tot gevolg.

Daarnaast kunnen er problemen optreden bij het leren lezen.
Het leren lezen is vooral een auditieve vaardigheid.
Ook op volwassen leeftijd kan deze achterstand nog bestaan.

En er kunnen problemen optreden in de sociaal emotionele ontwikkeling.
Doordat het kind zich steeds moet inspannen om goed te kunnen horen, ontstaan er soms gedragsproblemen.

Vormen van slechthorendheid

Geleidingsslechthorendheid

Middenoorproblematiek

De meest voorkomende oorzaak van (geleidings)slechthorendheid bij jonge kinderen is vocht in het middenoor.
De aandoening ontstaat doordat de buis van Eustachius niet meer goed opengaat.
Dit wordt veroorzaakt door ontstekingen in de neus – keel- holte.
De buis van Eustachius is bij kinderen smaller dan bij volwassenen, waardoor deze eerder verstopt raakt bij een verkoudheid of een ontsteking.
Naarmate het kind ouder wordt, komen de middenoorproblemen minder voor.
Als uw kind regelmatig of chronisch verkouden is, is het zeer belangrijk bij twijfel het gehoor na te laten kijken.

Buisjes
Door buisjes te plaatsen ontstaat er een beluchtinggaatje in het trommelvlies.
Hierdoor wordt de ruimte achter het trommelvlies (middenoor) weer belucht en kan er geen vocht ontstaan.
Na enkele maanden vallen de buisjes vanzelf uit het trommelvlies en heelt het gaatje weer.
Mocht er weer vocht achter het trommelvlies ontstaan, dan kan de KNO-arts opnieuw buisjes plaatsen.

Wanneer de spraak- en taalontwikkeling achter loopt en er buisjes worden geplaatst, is er vaak na ongeveer 2 tot 3 maanden een groei in de spraak- en taalontwikkeling te zien.
Als na het plaatsen van de buisjes de spraaktaalontwikkeling achterblijft, kan de logopedist de spraak- en taalontwikkeling stimuleren met behulp van verschillende methodes.

Voor verdere informatie: kijk bij spraak.

Perceptief gehoorverlies

Bij een perceptief verlies wordt het gehoorverlies veroorzaakt door een afwijking in het binnenoor, door een afwijking van de gehoorzenuw, of door een stoornis elders in de hersenen.
Het gehoor zal dan niet alleen verminderd zijn, maar ook vervormd worden.
Indien nodig kan een hoortoestel worden aangemeten.

De logopedist zal onderzoek doen naar de uitspraak en de taal.
In de therapie zal voornamelijk worden gewerkt aan de spraak- taalontwikkeling.
Indien nodig zal er gewerkt worden met het ondersteunen van de spraak en/of taal met gebaren.

Bij wie kan het voorkomen?

Jong en oud kunnen hoorstoornissen krijgen.

Een verkoudheid kan een tijdelijke hoorstoornis veroorzaken, maar er zijn ook diverse aangeboren afwijkingen waardoor sprake is van permanente doofheid.
Een infectie kan ook een permanente doofheid veroorzaken of een achteruitgang van de hoorfunctie.
Soms ligt het niet aan het overbrengen van het geluid maar aan de verwerking in de hersenen.
Zie auditieve verwerkingsproblemen.

Het is niet altijd gemakkelijk om na te gaan of je kind niet goed hoort.

Enkele aanwijzingen die op een stoornis in het gehoor kunnen wijzen, zijn:

• Je kind reageert niet direct op geluid of roepen, maar na enige tijd of na herhaling;
• Je kind reageert indirect en/of verbaast op geluid;
• Je kind moet zoeken naar de richting vanwaar het geluid vandaan komt;
• Je kind reageert beter op dingen die het ziet, dan op dingen die het hoort;
• Je kind heeft schrikreacties;
• Je kind maakt zelf weinig geluid;
• Je kind lijkt slechter te horen wanneer hij/zij verkouden is;
• Je kind is vooral gericht op het gelaat;
• Je kind praat harder dan de omgeving;
• Je kind begint later met praten dan leeftijdgenootjes;
• Je kind neemt geen initiatief tot communicatie;
• Je kind heeft weinig belangstelling voor lezen, plaatjes kijken en liedjes zingen;
• Je kind kan zich slechter concentreren.

Vermoed je dat er iets aan de hand is met het gehoor van je kind,
zet dan zo snel mogelijk stappen richting audiologisch centrum of KNO-arts om erachter te komen of dat vermoeden juist is of niet.

Ook kun je samen met je kind de kinderhoortest doen.